Anahtar kelime, özgürlük..
Özgürlük, seçmemeyi bile seçmektir, demiş Sartre. Bunu yanlış yorumlarsak ne olur? Hiçbir şeyi seçmeyen, içinde varoluş sancıları çeken bir karakter ile ne olacağını öğrenmiş oluyoruz. Nesnelere ve canlılara bağlanmadan, hiçbir şeyi seçmeden yahut özgürlüğü seçtiğini düşünerek tekdüze bir yolda ilerlemek bize özgürlük değil tutsaklık getirir, düşüncelerin tutsaklığını..
Kitabın dili oldukça sade fakat kitap, dört günden ibaret olduğu için gereksiz anlatımlar mevcut ve bu durum, kitabın sıkıcı bir hâl almasına sebep oluyor. Özgürlük kavramı, karakterler üzerinden yani karakterlerin düşünceleri üzerinden ele alınmış. Kitabın konusu karakterlerin düşüncesi ile ilintili olduğu için olan olaylardan ziyade verilen tepkiler uzun uzadıya kaleme alınmış bu yüzden düşünme üzerine yoğunlaşılıyor ve kitabın akıcılığı aksıyor.
Kitabın konusuna gelince..
Her şeye sahip olan ama hiçbir şeyi olmayan ana karakter, özgür olmak pahasına yapmadığı seçimler sonucunda dört gün içinde hayatı beklenmedik bir noktaya geliyor. Açıkçası Aşk-ı Memnu ile aynı kulvarda ve en az onun kadar çetrefilli.
*"Hiç kimseye benzememek için insan, herkese benzeme cesaretini göstermelidir.."
Kavramlara yüklenen anlamlar insanların farklı olmasına sebep olmaktadır fakat farklı olmak için diretmek yahut bu çabaya girişmek bizi farklı kılmaz. Özgürlük için de bu durum söz konusudur. Susup kabullenmek özgürlük olmadığı gibi düşünmeden ya da düşüncelerini tek bir noktada sabitleyerek seçim yapmak da özgürlük değildir. Farklı olmak için tutsak olmayın..
