Zihinsel idrakin sona erdiği yerde inancın hükmü başlar; insanoğlu kendisini, o anlamasa bile gerçek olan şeylerin var olduğu düşüncesiyle barıştırmalıdır.
Doğaüstü güçlerle iletişim kurarken önüme, kendi ölüm ilanımın yazdığı bir gazetenin konduğunu hatırlıyorum. Bunu, artık insanların içine bir daha dönme ihtimalim olduğunu düşünemeyeceğim olarak algıladım.
Daha önce de bahsettiğim gibi dünyanın tamamen yok olduğu düşüncesiyle ilgili gördüğüm sayısız görü kısmen ürkütücü, kısmen de tarif edilemez bir yücelikteydi.
“Bugün ve dün arasına tamamen bir unutkanlık çöktü. Bütün hatıralarım hızla kayboldu ve tek hatırladığım şey seninle bir daha karşılaşma ve sana bakma umudunu kaybetmiş olmam” Tannhâuser*