“Hiç kimse dürüst değil ve insanlar kendi çıkarlarına uygun kimselerden oluşturdukları yakın çevreleri dışında kalanlara karşı son derece kalpsiz. En çarpıcı olanı da, sempatinin politik çıkarlara göre bir musluk gibi açılıp kapatılabilmesi.”
Zygmunt Bauman, farklı bir düşünür ve de sosyologtur.
Her ne kadar kitap, Leonidas Donskis ile karşılıklı 'söyleyişlerinden' meydana gelmişse de, aslında Zygmunt Bauman'a ait düşüncelerin somutlaşması olmaktadır.
Kitabın arkasındaki yazının çok iyi bir özet olduğunu da belirtelim: "Kötülüğe dair bir şey yok, ezelden beri
"Benzeri görülmemiş bir mahremiyet krizi yaşıyoruz. İnsanlar artık eski, onurlu anlamda sırlara sahip değiller ve bunun ne anlama gelebileceğini bile anlamıyorlar."
Zygmunt Bauman ve Leonidas Donskis, eski zamanlardan modern zamanlara kadar kötülüğün, şeytan formunda, tanımlanabilir ve tanınabilir, elle tutulması ve dolayısıyla mücadele edilmesi daha kolay olan katı hâlinin karşısında, modern zamanların sinsi, belirsiz, form değiştiren ve kanması daha mümkün olan hâlini; akışkan kötülüğü inceliyorlar.