Əgər kimsə müvəqqəti də olsa ətrafdakı hər şeyi beynindən silərək yalnız özü ilə üzbəüz qala bilirsə, bəlkə də o, dünyanın ən xoşbəxt adamıdır. Hə, elədir ki, var.
Axı ətraf baxışlar çox böyük qüvvəyə malikdir, səni özün də hiss eləmədən öz hakimiyyəti altına salır, özünün görmək istədiyi şəkilə salır və sən kənar nəzərlərin hökmü altına düşüb, qeyri-ixtiyari dəyişməyə başlayırsan, bir də onda xəbər tutursan ki, özün istədiyin kimi yox, başqalarının səni görmək istədiyi bir başqa adama çevrilmisən və bu yad adam səni bir müddət qıcıqlandırsa da, sonradan yavaş-yavaş ona öyrəşirsən, doğmalaşırsan, nəhayətdə aradakı nazik, zərif sərhəd itir, iki varlıq birləşir. Bunun qarşısını almaq üçünsə, yalnız və yalnız tənhalıq lazımdı. Daimi yox, mütəmadi tənhalıq.
-Yazıq qızcığaz, sən indiyədək bilmədin ki, kainatda yalnız bir rejissor var, o da Allahdı. Biz hamımızsa təhkim olunduğumuz tamaşaya cüzi dəyişiklik belə etməyə ixtiyarı çatmayan aciz aktyorlarıq.
Psixoloji-detektiv triller janrında olan “Aktrisa” oxucunu ilk səhifələrdən - birdən-birə özünə bağlamır. Oxucu hadisələrin gedişini personajların ifadəsi vasitəsilə tədricən anlamağa başlayır. Nəhayət, gündəlik ortaya çıxdıqdan sonra hadisələr haqqında oxucunun zehnində yaranmış “öz versiyası”, qənaəti yavaş-yavaş əriməyə, əsərdəki versiyayla