Yapacak bir şey yok dedi kadın kalabalığa siz istiyorsunuz diye değişemem. Bazen biraz alınganım. Genellikle hassas ve romantik. Hâlâ aşk'a da inanıyorum masallara kahramanlara kahve falına papatyalara istersek dünyanın güzel bir yer olacağına da. İyi olmanın iyilik yapmanın kolay affetmenin saflık olmadığına. Ve şiirin sonsuzluğuna. Bilin ki siz istiyorsunuz diye değişemem ey şehrin sahipleri. Çok oldu ben bağışlayalı kendimi..
…
usulca yaslanırım
umut dolu bir şarkıya
İçim kıpır kıpır.
ya da yazılırım bir öyküye
ne fark eder uzun kısa.
olmadı bahara uzanırım
şöyle boyluboyunca.
omzuma kuşlar konar
saçlarımda efil efil rüzgâr.
gözlerimde binlerce yakamoz
uzak denizleri anımsarım ya da.
ayna'ya bakarım durup durup
çiçek olup açarım..
hem geçer diyorsa annem
geçer sahiden
inanırım..
Ben kim miyim?
İçine şiir cini kaçmış bir anneyim.
bazen hamur kokar
çabalayan, adil, merhametli
ve işini kutsal kabul eden bir hakim.
terazi bir burç değil yani lügatimde.
Hepsinin her derdine yetişemesem de
bütün arkadaşlarını çok seven
kalbini hepsine parselleyen bir kadın işte.
Hani vardır ya etrafınızda
bir lokma bir hırkadır hayat
gerisi aslında teferruat diyenlerden.
Çiçekleri severim
kitapları, kuşları, kuşların kanatlarını,
bulutları, yazı, kışı, baharı.
Renkli kalemleri ve kahveyi.
Bir de fındıklı akide şekeri ile pazen gecelikleri. Minik minik çiçekleri olan hani.
Yemek yaparken şarkı söyler
hayal kurarım el ayak çekilince geceleri.
Ben kim miyim?
Biraz şarkı, biraz şiir, biraz gözyaşı,
biraz kahkaha.
Bir kadın işte mücadele eden hiç durmadan hayatla.