"Fakat Müzeyyen Bu Derin Bir Tutku" kitabıyla kalbimde kooooccaman yer edinen İlhami Algör bu kitabında da Müzeyyen'i bırakmamış. Aynı keyfi alacağımdan şüphem yoktu ama Nezahat'le tanışmadan önce Müzeyyen'le selamlaşmak hoşuma gitti. Çok emin olmamakla birlikte bu iki kitaptan önce "Müzeyyen ile Nezahat" kitabı okunmalı bence ama şuan baskısı yok.
*
Nedir, mesele nedir? İlhami Algör okurken okumuyormuşum da o karşımda oturmuş anlatıyormuş gibi oluyor. Ama sürekli bir anlatım hali, bana cevap hakkı tanımadan. Altını çizdiğim satırları sanki ben istemişim gibi tekrar tekrar, sakince söylüyormuş gibi hissediyorum. Bazen bir cümleye dalıp gittiğimde ses tonunu yükselterek anlatımına devam ediyor. Eh bir de samimi bir argosu var, sanırsınız söyledikleri argo değilmiş de cümlenin edatıymış gibi gibi. Sana karşı boş değilim İlhami amca, Albayım beni İlhami amcanın kitaplarıyla evlendir!
*
Henüz İlhami Algör kalemiyle tanışmamış olanlara dillere destan "Fakat Müzeyyen Bu Derin Bir Tutku" kitabını, ardından da canımıniçisi Erdal Beşikçioğlu'nun oynadığı aynı isimli filmi izlemesini öneririm. Kitapla kalın.
