High Rated Albertine Kayıp Reviews
You can find High Rated Albertine Kayıp quotes, high rated Albertine Kayıp book quotes, the most impressive sentences and paragraphs on 1000Kitap.
'Mademoiselle Albertine gitti!'
Sanırım bu serinin beni en etkilemiş olan kitabı.
Proust genel olarak tüm seride yaptığı psikolojik çözümlemelerini bu kitapta tam olarak hissettiriyor.
Kaybettiği sevgili Albertinesinin yokluğu, bıraktığı boşluk, yaşadığı acı ve bununla birlikte eşlik eden vicdan azabı...
Duygular o kadar yoğun ve gerçekçi aktarılmış ki yazarla birlikte ben de Albertineyi kaybetmiş kadar oldum...
“Öleceğimiz düşüncesi, ölmekten daha korkunçtur, ama en korkuncu, bir başkasının öldüğü düşüncesidir;”
"Onsuz yaşamak, eve dönüp onu bulamamak, onun içeride olmadığını bilerek odasının önünden geçmek, ona iyi geceler dilemeden yatmak..."
Anıları tekrar tekrar yaşamak, geçmişe dönmek, Albertine'nin o yokken neler yaptığını hayal etmek ile uzun bir zaman geçiriyor yazar ve belirtiyor: “Bir acı, sonuna kadar yaşanmadıkça geçmez.” diye o da sonuna kadar yaşıyor bu acıyı ve en sonunda acıyı zamana gömerek ve artık yokluğa alışarak "Artık sana aşık değilim" diyerek başarıyor yazar içine düştüğü bu karanlık dünyadan kurtulmayı...
Albertine Kayıp - Marcel Proust
“Kayıp Zamanın İzinde” serisinin 6’ncı kitabı olan “Albertine Kayıp”, artık bize gerçek anlamda Marcel Proust’un, biz normal insanlardan daha fazla duyuya sahip olduğunu kesin bir şekilde kanıtlıyor. Gördüklerini, duyduklarını, hissettiklerini ve hatta hayal ettiklerini, hepimizden farklı bir biçimde yorumlayarak derinlemesine analiz etmesi ve
"Mademoiselle Albertine gitti!" cümlesiyle başlayan kitap okurda ilk cümleden merak uyandırıp okuru içine çekiyor. Albertine'nin sır olup kaybolmasıyla Marcel'in ona duyduğu aşkın öğrendiği bir takım bilgilerin de etkisiyle içinde acı çekerek yanıp kül olmasına şahit oluyoruz.
Eserin başından beri arzuladığı Venedik seyahatine Marcel ile beraber çıkıp kentin havasını soluyoruz.
Beklenmedik evlilikler, umulmadık olaylar karşımıza çıkıyor.
İlk kitaplarda ağır basmakta olan gözlem ve betimlemeler Mahpus ve bu kitapta yerini duygu ve düşüncelere bırakması Marcel'i anlamamızı daha da kolaylaştırıp kendilerine farklı bir yer açıyorlar seride.
Herkese mutlu haftasonları, serinin altıncı kitabı olan #albertinekayıp ı bitirmiş bulunmaktayım. Geriye sadece son kitabım kaldı. Marcel bir önceki bölümde evinde hapsettiği Albertine tarafından terk edilmişti. Bu kitapta Albertine'in ölüm haberini alıyor. Kitabın büyük bir kısmında onun artık var olmadığı, onu bir daha göremeyeceği düşüncesiyle duyduğu acıyı anlatırken Albertine'in eğililimlerine karşı duyduğu endişe hala peşini bırakmıyor. Bir insan artık yaşamıyorsa onun tarafından aldatılmanın, söylediklerinin yalan mı doğru mu olduğunu kanıtlamanın bir önemi kalır mı, sorusunu da sıkça soruyor. Yine de Albertine'in suçlu olup olmadığını anlamaya çalışarak araştırmalarını yoğunlaştırıyor. Söyleyemediklerine, yapamadıklarına üzülüp anılara sığınarak mutlu olur. "Insan olduğum için, yani aynı anda hem geçmişe hem de şimdiki anin gerçekliğine gömülmüş, iki yasamli bir varlık olduğum için Albertine'in canlı hatirasiyla öldüğüne ilişkin bilincim arasındaki bir çelişkiyi ,daima icimde taşıyorum." Bu kitap diğer kitaplarda da bulunan ölüm temasının yoğunlaştığı kitap olmuş. Bunun dışında etrafında Sodomlu ve Gomoreli ne çok insan bulunduğunu keşfeder. Kaybolmuş bir zaman olarak duyumsadığımız geçmişi Marcel öyle etkileyici somutlaştırmış ki onunla adeta geşmişi anlatan sayfalarda şimdiki zamanı yaşıyorum. Bakalım Yakalanan Zaman'da Marcel zamanı nasıl yakalayacak? Hepinize keyifli okumalar.
Kayıp Zamanın izinde serisinin 6. Kitabı olan Albertine Kayıp.. Seride ki bütünlük yüzünden konusu hakkında bilgi veremesemde geçen kitapta olduğu gibi bu kitapta da yoğun olarak duyguları okuduğumuzu söyleyebilirim.
#yorum
Proust okumak asla kolaylaşmıyor ancak Verdiği haz her defasında artıyor..
Aşk.. Kıskançlık.. Bencillik.. Ayrılık.. Ölüm.. Acı.. Özlem.. Hastalık... aklınıza ne gelirse..
Öyle bi anlatıyor ki evet diyorsunuz şuan hepsini hissediyorum.. Proust öyle bir yazıyor ki siz "O" oluyorsunuz, onun hikayesini yaşıyorsunuz.. Bütün duyguları yaşayıp kapatınca kitabın kapağını doymuş oluyorsunuz.
Bence Proust okuyan her okurun "edebî doyum" dedikleri şeyin sebebi bu..
Kasım Ayı okuma listemde olduğu halde malesef sağlık sorunları yüzünden aralık ayına sarktı.. Bittikten sonra da paylaşmak bugüne kısmet oldu..
Bu ay serinin son kitabını da okuyup Proust ile vedalaşacağız. Ama ben hiç bir okurun Proust ile yollarının ayrılabileceğini düşünmüyorum.
Zaman yolcuuğumuzun son safhalarındayız.Duygu yüklü anlardayız ve heyecanlıyız.
"Istırap insan psikolojisine psikoloji biliminden çok daha derinlemesine nüfuz eder." diyor Proust Amca kitabın başlarında. Burada kendisinin hissettiği ıstırap Albertine tutkusundan olsa da şu anki dünya gündeminde insanların ıstırapları bir virüs..
O