“Yalnızlık dünyayı doldurmuş. Sevmek, bir insanı sevmekle başlar her şey. Burada her şey bir insanı sevmekle bitiyor."
Bu ay Alemdağda Var Bir Yılan kitabını okumak istedim. Kitaba başlar başlamaz bitmedi bu kez, az biraz daha uzun sürdü. Neden derseniz bu kez daha derin gibiydi ve az biraz yavaştan aldım inişi.
Sait Faik'ten farklı hikayeler, farklı hayatlar okuyoruz yine. Fakat bu kez dediğim gibi derinlikleri biraz daha derin öncekilere göre. Biraz daha bir şeyleri demek isterken kapalı demiş gibiydi yazar. Anlatmak istemiş ama susmuş, yazmak istemiş ama yazmamış ama anlaşılsın istemiş gibiydi. Özellikle İki Kişiye Bir Hikaye çok sevdiklerim arasına girdi. Hakikaten etkileyiciydi ve çok düşündürücüydü. Kitabı kapatmak gerekiyor her hikayeden sonra. Biraz düşünmek, o yaşattığı hayatın içine girip, bir süre orada yaşamak gerekiyor gibiydi sanki. Bende öyle yaptım her hikaye bitiminde kapağını kapatıp kitabın, düşünmeye değil, orada yaşamaya başladım. Güzel oldu..
Hem de çok daha güzel oldu:)
