Evet, dünyanın safası her gün biraz daha gitmekte ve kederi her gün biraz ağırlaşmakta. Dünya her gün biraz daha kararmakta.
Hele O Nûru bilememenin mahrumiyeti insanlığı kasıp kavurmakta ve insanlık günden güne çıldırmakta.
Çorak dünya, Kur'ân âb-ı hayatiyle hakikat zümrütlüğüne, muhabbet havuzuna döndü. Cihan, O Nebiyyi Âhirzamanın güneşlerden parlak nuru ile ışıldadı. Rahmet bulutları, hikmet şimşekleri O'nun gönül ufuklarından döküldü.
Rüzgârlar, başka bir heyecanla esmeye, denizler, yepyeni bir neş'e ile dalgalanmaya, dağlar başka bir edâ ile süzülmeye; bulutlar, bambaşka bir aşk ile ağlamaya; ağaçlar, çiçekler, çimenler taze bir alkış tufaniyle acayip bir cümbüşe başladılar. Hâsılı dünyaya renk, hayata âhenk geldi. Ve artık cihan, başka bir cihan oldu...