1969 yılında, otuz iki yaşındayken intihar eden John Kennedy Toole'un bu romanı, ölümünden sonra annesinin ısrarlı çabalarıyla 1980 yılında yayınlandı ve 1981 yılında, Amerika'nın en büyük edebiyat ödülü olan Pulitzer Ödülü -ilk kez ölü bir yazarın yapıtına alıklar Birliği'ne verildi. John Kennedy Toole, bu romanında yaşadığı çağdan hoşnut olmayan, çağa ayak direyen bir kahraman yaratmış. Romanın kahramanı İgnatius, koca göbeği, gürültülü geğirtileri, yellenmeleri ve oburluğuyla bir Gargantua; herkese: Freud'a, eşcinsellere, eşcinsel olmayanlara, Protestanlara ve çağın her türlü aşırılığına karşı açtığı tek kişilik savaşla tam bir Don Kişot. Tam anlamıyla komik bir kişi, ama komik olduğu kadar da zeki; kendisini komik bulanları daha komik bir duruma düşürecek kadar zeki. 60'larda yazılmış bu romanın kahramanı 80'leri, 90'ları görecek kadar ileri görüşlü. Annesinin bütün zorlamalarına karşın çalışmak istemeyen İgnatiusun girişimcilik serüvenlerini okurken kahkahalarla gülecek, ama bu işin ahlaksal bir eleştirisine de tanık olacaksınız.
