Sözler ve Alıntılar
Dışarıda dumanlı bir kasım akşamı
ben hiç yalnız bırakmadım ki
yanlızlığımı.
içimde tuttum tüm duygularımı.
Bazen yapraktın, bazen rüzgâr
üşümüştü ince parmakların
yüzünde tarçın kokusu
sanki bir şiirinden çıkmıştın Attila İlhan'ın
Bir akşamüstü
bir gece
bir de sabaha karşı
ben olmasam
onlar da yalnızdı...
Temmuz 2007, Bodrum
Bodrum'da insanlar gecenin bi vakti çılgınca eğleniyordu. Çok kalabalıklardı. Otelin iskelesinde bir tek ben vardım. Gece elimden tutup bana böyle yazdırmıştı.
Parasızdık, gene de sıcacık yemekler yiyebiliyorduk evimizde, şiirler büyüyordu avucumuzun içinde. Yorgunluğumuza rağmen mesuttuk, canavar yoksulluğumuzu unutmuştuk. Gözlerimizden milyarlarca yıldız çıkarırdık, hiçbir hâline kusur bulamazdım, her dakika bir roman yaşardık, bana kekler, kurabiyeler yapardın, sofrayı beraber toplardık.
Tüy kalem gibi incecik yüzün
Bir bebek namusuca temizsin
Gözlerinin değdiği her yerde
Çiçekler açacak göreceksin.
Bana tad, bana şiir, bana uyku
sende seyrediyorum toprağı, suyu
Hep yasak yaşadım seni,
komşu bahçelerden
elma çalar gibi.
söylediklerimle değil
söyleyemediklerimle kendimi anlatır gibi.
Bir bakışında bin rüya görürken
birden bire uyanır gibi
Bir veda şarkısı
her gece dilimde
bestesi belli değil...
yeni açan
her çiçek
sonbahar gibi
nedeni belli değil...
doğduğum yerleri hatırlıyorum,
gezdiğim yerleri
İstanbul yorgun bir karanlığın ardında şimdi
aynalar hiç eskisi gibi değil...
vakit bu vakit
dem bu demdir diyorlar
biliyorum az kaldı gitmeme
yazık ki zamanı belli değil...
Temmuz 2007, Kanlıca