Altıncı Koğuş
Anton ÇehovOldest Altıncı Koğuş Reviews
You can find Oldest Altıncı Koğuş quotes, oldest Altıncı Koğuş book quotes, the most impressive sentences and paragraphs on 1000Kitap.Score
8.1Out of 10
152 syf.
8/10 puan verdi
Felsefi konuşmaların olduğu bir akıl hastahanesi, tükenmişlik,ızdırap.. İvan Dmitric ile Doktor Andrey'nin felsefe üstüne konuşmaları öyküyü çok başka yerlere götürüyor. Çehovu ilk defa okudum ama stilini beğendim.
152 syf.
·
Not rated
Çehov'un mekan tasvirlerinde; kendisinin rehberliği eşliğinde bizi bir gezintiye çıkarıyormuş gibi hissedersiniz.
Karakterleri analiz ederken ise; mizahi bir üslupla da ele aldığı gözlemlerini okuyucunun sıkılmasına yer vermeden anlatmayı becerebilen nadir yazarlardan.
Karakterleri iyice tanıyıp ruh hallerine yönelik bilgi edindikten sonra diyaloglarını dinlemek aşırı zevkli bir hal alıyor. Tıpkı bir yazara hayranlığının artması ile kitabını eline alırkenki yükselen heyecan gibi.
Yaşarken hiç dikkat etmeyeceğimiz detayları ve hikayenin akışını etkileyecek olan olayları aynı özenle aktarıyor. En acıklı olayları sıradan bir şey anlatıyormuş gibi yalın bir dille anlatması da okuyucuyu etkileme kaygısından uzak olduğunu gösteriyor. Bu sevdiğim bir özelliktir. Yani bir olayı abarta abarta ısıta ısıta anlatıp bakın burda üzülmeniz gerek hadi kahrolun diyen yazarlardan değil. Okuyucunun ne hissedeceğini okuyucuya bırakıyor Çehov.
Hiç bir şeyi uzatmıyor. Tek bir kelime ne eksik ne fazla.
İnsanların tekdüze yaşamı üzerine bir sorgulama niteliğinde olan felsefi düşüncelerini kitabın içine öyle güzel serpiştirmiş ve öyle bir yalınlıkla aktarmış ki felsefeyi sevmeyen biri bile sıkılmadan okuyup anlar.
Spoiler içerir!!!!!
Yazar kitabı güzel ve psikolojik analizlerle daha da zirveye çıkaran iki hikayeden oluşturmuş .
İlk hikayede atandığı kasabada ki yolsuzluk ve namussuzluga karşı durmak yerine ayak uyduran,sonradan cezasını da sahip olduklarını kaybederek çeken bir ruh hastalıkları doktorundan bahsediyor.
Doktorumuz Andrey Yefimic koca kasabada 20 yıl boyunca aradığı akılli insani kendi çalıştığı hastanenin en problemli hastalarının olduğu altıncı koğuşta bulmakta.Toplum tarafından tabi ki de delirdigi düşünülüp aynı koğuşa hasta olarak kapatılır.Kitap yapılan psikolojik analizler ve iki arkadaşın arasında geçen konuşmalar için bile okunur .
Çukur bölümünde ise toplumun geleneksel dayatmalarinı , öfkenin küçük bir canı alacak kadar tehlikeli olabileceğini görüyoruz, ilk bölüme göre daha trajik ilerliyor.
Stoa, Diyojen ve Psikiyatri
Kitap İvan Dmitriç ile doktor Andrey Yefimiç arasındaki "felsefi" çatışmayı anlatır nitelikte ilerliyor. Fakat kitabın tarihine baktığımızda Anton Çehov'un dönemin Çarlık Rusya'sında yaşanan ahlaksızlıkları, iğrençlikleri anlattığı gözlemlenebiliyor. Yine İvan Dmitriç ile Andrey Yefimic arasında "kinik" felsefesinin öncü filozoflarından Sinoplu Diyojen ile "kinik" felsefesinin devamı niteliğindeki "Stoa" felsefesinin tartışılmasının tesadüf olmadığını düşünüyorum. Stoa filozofları insanları Tanrının çocuğu olarak görür ve küreselleşme akımının temelini oluşturan tek dünya devleti inancını taşırlar. Kitapta dinin, ahlakın, vicdanın ve hiçliğin üzerine tartışmalar var. Bir tarafından hiçlikten bir tarafın vicdandan ve ahlaktan bahsedildiği bir ortamda stoacılık tartışmaya uygun bir felsefi ortam oluşturuyor. Üstelik Hristiyanlığa temel oluşturması nedeniyle de Stoacılığın tartışmaya açılması manidar gözüküyor. Anton Çehov'un Antipsikiyatri hareketi başlamadan önce tımarhanelerin kapanacağını, insanlara deli gömleği giydirilmeyeceği günlerin geleceğini vaad etmesi, kendisinin de tıp alanında çalışan biri olduğu düşünüldüğünde gelecek ön görüsü bakımından psikiyatri alanına güzel bir öncülük sağlıyor.
Tıp alanında çalışan ve öykü alanında uzman bir isimin yazdığı bu öyküde felsefik düşünceler, halkın ve hastanın psikolojik ve sosyolojik yapısına dair derin tasvirler bulacaksınız. Keyifli okumalar...
Çehov'un mekan tasvirlerinde; kendisinin rehberliği eşliğinde bizi bir gezintiye çıkarıyormuş gibi hissedersiniz.
Karakterleri analiz ederken ise; mizahi bir üslupla da ele aldığı gözlemlerini okuyucunun sıkılmasına yer vermeden anlatmayı becerebilen nadir yazarlardan.
Karakterleri iyice tanıyıp ruh hallerine yönelik bilgi edindikten sonra diyaloglarını dinlemek aşırı zevkli bir hal alıyor. Tıpkı bir yazara hayranlığının artması ile kitabını eline alırkenki yükselen heyecan gibi.
Yaşarken hiç dikkat etmeyeceğimiz detayları ve hikayenin akışını etkileyecek olan olayları aynı özenle aktarıyor. En acıklı olayları sıradan bir şey anlatıyormuş gibi yalın bir dille anlatması da okuyucuyu etkileme kaygısından uzak olduğunu gösteriyor. Bu sevdiğim bir özelliktir. Yani bir olayı abarta abarta ısıta ısıta anlatıp bakın burda üzülmeniz gerek hadi kahrolun diyen yazarlardan değil. Okuyucunun ne hissedeceğini okuyucuya bırakıyor Çehov.
Hiç bir şeyi uzatmıyor. Tek bir kelime ne eksik ne fazla.
İnsanların tekdüze yaşamı üzerine bir sorgulama niteliğinde olan felsefi düşüncelerini kitabın içine öyle güzel serpiştirmiş ve öyle bir yalınlıkla aktarmış ki felsefeyi sevmeyen biri bile sıkılmadan okuyup anlar.