Altıncı Koğuş
Anton ÇehovAltıncı Koğuş Reviews
You can find Altıncı Koğuş reviews, Altıncı Koğuş book reviews, Altıncı Koğuş ratings on 1000Kitap.Benim Çehov’dan okuduğum ilk eserdi ve tek kelimeyle nutkum tutuldu. Bu kadar kısa bir kitaba bu kadar çok şeyi nasıl sığdırdı akıl bile erdiremedim. Okurken hiç bitmesin istedim. Çehov, bizi altıncı koğuşa dikenli yollara sapmadan patika bir yoldan ulaştırıyor kendi tabiriyle. Ama içine girdikten sonra yolculuk gerçekten zorluydu. Gerçek hayatla yüzleştiren birçok sayfası vardı ve o sayfalar fazlasıyla bunaltıcıydı. Özellikle Mihail ve Hobotov kısımları beni bile çileden çıkardı. Yaşadığımız dünyayı; sağlık sistemi, etik kurallar, ahlak, adalet, ölüm ve daha birçok konu kapsamında çarpıcı bir şekilde ele alan bir eser olmuş. Her şeyini kaybetmesiyle manik depresif hastalığına tutulan Ivan ve birçok şeye sahipken hayatının ve sahip olduklarının ne kadar anlamsız olduğunu fark eden Andrey’in arkadaşlığı da felsefik ve psikolojik açıdan çok güzel beslemiş kitabı.
Kitabı okurken toplumu eleştirdiğim bir çok konu oldu. Yefimiç ile hayatı, insanları sorgulamaya başlıyorsunuz. Toplum insanı diri diri toprağa gömer kelimesinin tam anlamını bu kitap karşılıyor diyebilirim. Toplum beklentilerini karşılamadığınız takdirde asıl deli sizlersiniz. Ben kitabı beğendim. Tek seferde okuyup bitirilebilecek bir kitap diyebilirim.
"Akıl yeri doldurulamaz bir zevk kaynağıdır."
Hayatı derinlemesine anlama, acıyı küçümseme ve diğer konularda neden kendinizi yetkin gördüğünüzü bilmek isterim. Yoksa zamanında siz de mi acı çektiniz? Acının ne olduğuna dair bir fikriniz var mı? Altıncı Koğuş, bir akıl hastanesi doktorunun, yıllar içinde yaşadığı ruhsal değişimi, giderek yalnızlaşmasını, bu yalnızlığını hastanenin müdavimlerinden birisi ile vakit geçirerek giderme çabasını ve nihayetinde bu yakınlaşmanın neden olduğu hazin sonu anlatıyor. “Benim hastalığım, yirmi yıl içinde bütün kasabada tek bir akıllı adam bulabilmemdir. Ama o da bir deli!..." Kolay okunan kısa ve derin bir eser. Keyifle okudum, tavsiye ederim. Kitapla kalın.
Kısa bir hikaye elinize aldığınız zaman hem meraktan hemde kısa olduğu için 1 saatte bitirmeniz mümkün öncelikle kitaptan bir alıntı yaparak başlamak istiyorum..
" Tımarhane ziyareti etmeyi seven de pek bulunmuyor " diyor kitapta..
Mantıken hepimiz huzurevine gideriz çocuk esirgeme kurumlarına gideriz barınaklara gideriz ama Tımarhanelere neden gidelim değil mi?
Kitap doktor olan Andrey Yefimıç ile hastası olan Ivan Dimitrıç arasında geçiyor.
Doktor beyimiz kasaba da sohbet edecek kapasitede kimseyi görmüyor ve Ivan Dimitrıç ile sohbet etmeye başlıyor... Ivan Dimitrıç doktorumuzun hem bazı şeylerin farkında olmasına hemde kendini suçlu hissetmesine neden oluyor ve Andrey Yefimıç Tımarhane deki bir insana hak veriyor onunla sohbet etmekten kendini alıkoyamıyor... Ne var ki bu durum ilk önce kendisini süresiz izne ve daha sonrasında kendini Tımarhane de ki altıncı koğuşta bulmasıyla son veriyor ama elden ne gelir yapacak hiçbir şey yok.
Okumak isteyenlere tavsiye ederim :))
Yaftalanmanın dayanılmaz hafifliği...
Rusya sınırları içindeki kasabanın bakımsız bir hastanesinde görev yapan Doktor Andrey Yefimıç, tekdüze bir hayat sürdürüyordu. Yeri geldiğinde uzun uzun sohbetler ettiği Postane Müdürü de dâhil olmak üzere kasabada doğru düzgün dostluk kurulacak eğitimli ve akıllı birisinin olmadığını düşünen Yefimıç, her gün kendini biraz daha yalnızlığa
Dmitriç kendisini sürekli endişe içinde bulur ve herhangi bir suç işlememesine rağmen devamlı takip edildiğini düşünür. Paranoyak bir izlenim veren Dmitriç en sonunda Altıncı Koğuş'a yatırılır. Bu akıl hastanesinde kaldığı koğuş oldukça kötü durumdadır ve hastalarla ilgilenilmektedir. Dmitriç de maruz kaldığı bu durumdan şikayetçidir, yaşadıkları zorbalıklara ve adaletsizliklere karşı çıkmaktadır. Koğuşta kalan beş kişinin doktoru olan Andrey Yefimıç ise kendi statükosunun devamlılığını isteyen, mevcut durumu değiştirmek için hiçbir şey yapmayan bir kişi görünümündedir.
Kitap düşkünü olan Yefimıç de birtakım felsefik sorgulamalar yapmaktadır ve yalnız bir insandır. bir gün Altıncı Koğuş'a uğrar ve Dmitriç ile sohbet eder. Dmitriç onun bir casus olduğunu düşünse bile Yefimıç'in hastane ve hapishane kıyası sonrasında düşüncesi değişir. İkilinin felsefik konuşmaları bir süre devam eder. Yefimıç yaşadığı yalnızlık ve konuşacak kimsesi olmaması gibi nedenlerden ötürü onunla sohbet etmekten mutluluk duyar.
ikilinin bu sohbetlerine gizlice tanıklık edenler doktorun da hasta olduğu düşüncesine kapılır. Yerel yönetimin olağan toplantısı görünümündeki bir davete icap eden Yefimıç için yolun sonu gözükmektedir. Sohbet sırasında uzmanlarca sınandığını fark etmez ve koltuğundan olmasına giden süreç hızlanır. Devamında maddi durumunun da kötüye gitmesi arkadaşlarının tedavi önerisine sıcak bakmasına neden olur. Yefimıç da hastalarının kaldığı Altıncı Koğuş'a kapatılır. Kısa bir süre sonra da hayatını kaybeder.