Bazı romanlar vardır ki, şu ya da bu nedenle rahatsızlık yaratır. Koca bir yumru gibi oturur yüreğe... Istırapla besler zamanı. Bazı romanlar vardır ki, ezber bozar. Tutup kolunuzdan bilinmezin yuvasına sürükler sizi. Yanılsamanın kucağına atar. Sersemletir.
İşte Amerika Mektupları da böylesi romanlardan. Okuru rahatsız ediyor. Okuru sersemletiyor. Okurun ezberini bozuyor. Ama bir şey daha yapıyor: Kendine bağımlı kılıyor. Esir alıyor. Hakikat ile hayal nerede başlıyor, hangisi hangisinin önünü kesiyor, bilemiyorsunuz.
Dil ve kurgu, en az olay ve kahramanlar kadar önemli... Öyle ki sözcükler, sözlük anlamlarının dışına çıkıp yeni kimlik ve kıyafetler ediniyorlar kendilerine. Amerika Mektupları için hiçbir şeyin romanı da denebilir, kapitalizmin iktidarına, çağın diretmelerine, kültürel yozlaşmaya yönelik tesir gücü yüksek bir itiraz da... Hayatın sarmalında varoluş mücadelesi veren bireyin feryadı olarak da okunabilir, eğlenceli, ironik bir XXI. yüzyıl masalı ya da bir yeraltı edebiyatı romanı olarak da…
Aşkın onarıcı gücüne, yalnızlığın türettiği sefalete, hayal gücünün beslediği hayata şaşıracak ve bu “modern rapsodi”nin tadına vardıkça, Alexander von Humboltd’dan Joseph Conrad’a yapılan göndermeleri kavradıkça, Zelter’in “yaratma cesareti”ni ayakta alkışlayacak, kendi kendinize şunu mırıldanacaksınız: Böylesi bir üslup ve böylesi bir imgelem, olsa olsa büyük yazarlarda olabilir!
“Fevkalade ironik… (…) Kafkaesk bir üslupla Amerikan klişelerini ele alışı büyüleyici.”
Halger Tagblatt
“Zihinsel macera tarihi!”
Stuttgarter Zeitung
