Kendini öldürmüştü çünkü insanların dostluğunu, küçük bir komedyayla kandırabilcek o aynı ahmak insanları özlüyordu. Ölmek ona kolay görünmüştü, ölürken bile gülümseyebilirdiniz evet, gerçekten yapabilirsiniz-madam denemişti- hem de pek ala gülümseyebilirdiniz ve ölümde güzel ve huzurlu bir yüzü korumak zor değildi. Öldükten sonra bile mutluymuş gibi görünebilirdiniz. Madam bunu bilmiyordu. Her şeyi, insanları, dünyayı, ölümü ve yaşamı birdenbire öyle komik buldu ki hazırlık yaptığı gülümseme kaygısız dudaklarına gelip konuverdi. Sanki karşısında bir yerde bir ayna varmış gibi kendine çeki düzen verdi, ölümü bekledi, gülümsedi, gülümsedi ve gülümsedi.