Bittiğinde insanı uzun bir süre duvara baktıran kitaplardan biri... Bir sır, o sırra hem sebep olmak hem de korumak uğruna hayatını adamak... Bazen hırslarımıza kapılıp kurduğumuz büyük cümleler bizi pişmanlıktan Amok koşucusuna çevirebiliyor. Amok ney biliyor musunuz? Okumadan önce ben de bilmiyordum, bana ufak bir anı anımsattı, tam kapılmamışım ki bir yerde durduğumu anımsıyorum. Gerçi durdurmasalar duramazdım; sonuçta ilaçlar uyuşturan şeyler... Yoksa o koşunun sonu malum.
Söz vermenin hep sonuçları vardır, bedelini ödemeye hazırsanız günü gelecektir. Verilen sözler insanı ölüme sürükler mi? Ne olursa olsun sözünüzü tutmakta kararlıysanız sürükler. Nasıl bir ölüm olacağını siz seçin, kitaptaki bana çok romantik geldi ama aynı zamanda acınası olduğu gerçeğini yadsıyamam.
Zweig'in kadın karakterleri için bir yerde 'zavallı' gibi bir tabir okumuştum ama ben hep güçlü kadınlar olarak gördüm. Bu da öyleydi... Olmak isteyip olamadığım bir yanı vardı, bende eksik olan bir şey... Tam tanımlayamıyorum ama belki bu yüzden bana böyle geliyordur. Bu kitap hakkında daha fazla şey söylemek istemiyorum. Aslında bu satırları bile niye yazdım bilmiyorum. Bildiğim tek şey kendime yazdığım. Keyifli okumalar.
