Önsöz
Eski eserlerimizin hemen hepsinde bir “sebeb-i telif” maddesi bulunur ve kitabın baş sayfalarını işgal ederdi. Şimdi ise önsözler var.
Anadolu Sahabileri için bir önsöz düşünülünce bunun her önsözden daha çok bir “sebeb-i telif” maddesi olması mukadderdir.
Zira elimizdeki son vatan parçasının yani Anadolu’nun maruz kaldığı hücum ve istilalar bitmiş değildir. Sadece şekil değiştirmiştir. Fikrileşmiştir. İlmileşmiştir. Birçok yedek maskeler edinmiştir.
Bir kelime ile, bir kültür emperyalizmi, milletimizi ve vatanımızı tehdit etmektedir. O kadar ki; arkeolojik ve turistik faaliyetler Anadolu’muzda Türk’e yabancı ve Türk’ün olmayan ne varsa ortaya çıkarmak manasını iktisap etmiştir.
Selçuk ve Osmanlı asarı sersefil perme-perişan dururken, Bizans’tan kalma olduğu iddia edilen her taş parçası, adeta başına bir bekçi dikilerek muhafaza altına alınır hale getirilmiştir.
Faydalısı faydasızı bütünüyle tekkeler kapatılmışke, İncil ve Tevrat metinlerine istinaden bakir Anadolu’nun hariminde hac mahalleri tesbit ve ilan olunmuştur.
Bütün bu oynanan oyunların altındaki manayı Türk Münevver’inin keşf edememesi sadece “turistik bir izah”la gözlerinin kamaşmış olmasından değildir.
Sebep daha derinde, iki asrın maarifinde ve onun hazırladığı bugünki muhittedir. Bu muhitin münevveri içinde Aziz Jan, Battal Gazi’den belki daha enteresandır. Zira Battal Gazi’yi, çamur gibi basılmış kitaplardan şalvarlıların okuduğu efsane diye öğrenmiştir. Bu hususta ve buna benzer mevzularda yazılmış bir kitap, bir etüd görmemiştir. Bir kelime ie Anadolu’nun “manevi arkeolojisi” henüz yapılmamıştır.
Bu eser de böyle bir iddiada değildir. Sadece görülmek ve gösterilmek istendiği gibi Anadolu’nun Hristiyanlığın katrani atmosferinden kurtulmamış olduğu fikrini bir hamlede yıkacak unsurlara haizdir.
Bu eseri hazırlamak için yapmış olduğumuz seyahatte gördük ki; Türk halk şuuru Anadolunun fethini 1071 tarihine değil hicri birinci (Miladi 7-8)asra bağlamaktadır
Bu gerçekten o tarihlerde fethedilen Malatya, Maraşta böyle olduğu gibi 1453’te fethedilen İstanbul yapılarında da böyledir.
Her gittiğimiz şehir ve kasabada bir sahabinin hatırası ve ruhaniyeti ile karşılaştık.
Misyoneri olmayan, propagandası olmayan, matbuatı olmayan, devlet himayesi görmeyen bir ruhaniyet...
Bu eser bu ruhaniyetten enstantane parçalardan ibarettir.
Amma bugünün ve yarının genç münevverine Anadolunun manevi arkeolojisinin ilmini ve imkanını itmam için davettir de. Davet bizden.
