Küçük iki parantez içinde yaşıyoruz, bir film etmez bizim yaşadıklarımız başkaları için, roman olmaz, şarkı ve şiir hiç olmaz. Yani dönüp bakan olmaz önlerinden geçse… Sadece bizim için büyük, bizim için uzun, bizim için kısa, bizim için etkileyici, bizim için değerli… Çünkü bizim başka hayatımız yok. Bütün isimlerimiz, bütün fiillerimiz, bütün hissettiklerimiz, olan biten her şey bu iki küçük parantezin arasında…