" Mem" etkisi altındayken yaşadığım her şeyi yazdım. İlacın etkisindeyken birkaç farklı kişiliğe bürünebiliyor insan. Bu da senin bilincine giden yolda tek bir bütünlük olmadığı anlamına geliyor. Bu, var olan en postmodern ilaç...
İngiliz Afyonkeşin İtirafları, uluslararası düzeyde bir sansasyon yarattı. Baudelaire onun fikirlerini çaldı. Bilim adamları eserini inceledi. Ahlak uzmanları kitabı yasakladı...
Hayatlarımızı sürdürmeye mahkûm olduğumuz bu mağaradan, bu şimdiki zaman hapishanesinden kurtulmuş olmanın verdiği rahatlamayı nasıl tarif edebilirdim, bilmiyorum... Kendi geçmişim uçsuz bucaksız bir ülkeye dönüşmüştü… Dilediğim her yere gidebiliyordum. İlacın etkisi yok olunca, her zamanki mutsuz hayatıma geri dönecektim… Beni ihmal eden karım, canımı sıkan işim, kış boyunca arabaların tepelerine çiseleyen gri kar ve o otoban manzarası… Aradan geçen yıllarda neler olmuştu? Kendimi ve benim için önemli olan şeyleri nerede kaybetmiştim?