"Ve yeniden inanıyorum ki,bazen hiçbir şey güzel geçmiş bir çocukluk kadar acı vermiyor." diyor Yalçın Tosun, Anne, Baba ve Diğer Ölümcül Şeyler adlı öykü kitabının en son öyküsü olan Unutmabeni Çiçekleri öyküsünde.Ve gönlüme taht kuruyor.İşte bu dedim, benim ve kardeşlerimin yaşadığı...
Onlarla paylaştım sabahın erken saatlerinde.Bir off çektiler benim gibi...
Elbette doğru bir okuma modeli değil bu, okuduğunda kendini ifade eden bir şeyler aramak, bulmaya çalışmak.Çok sık yaptığım bir şey değil ama bazen cümlelerin verdiği duygular yakalıyor ve bırakmıyor.
Anne, Baba ve Diğer Ölümcül Şeyler kitabı ile Yalçın Tosun öykü kitaplarının hepsini okumuş oldum.2011 Notre Dame de Sion Edebiyat Ödülü'nü kazanmış olan Anne, Baba ve Diğer Ölümcül Şeyler kitabı Yalçın Tosun'un ilk yayımlanan kitabı.Tersten karmaşık bir okuma oldu benim için.
Yargım değişmedi, Yalçın Tosun kadar, büyümeyi, büyümenin verdiği travmaları dert edinen bir yazara rastlamadım.Tüm kitaplarında farklı cinsel eğilimlere sahip karakterler ön planda.Yalçın Tosun asla abartmadan, vıcık vıcık duygusallık yaratmadan yaşanan kırılma anlarını büyük bir duyarlılıkla ortaya koyuyor.Tüm kitapları sanki bir bütünün parçası.Tarzını bulmuş, başarılı bir şekilde devam ediyor.Sevdiğim öykücülerden biri ancak beni şaşırtmıyor.