Mutfaklardan yüreğimize ulaşan lezzetler Anneannemin Tenceresi’nde hayat buluyor. Yakıcı güneşin altında olgunlaştı başaklar... Türküler söylenerek kaynatıldı, yardımlaşarak öğütüldü evlerde. İçine, evinde gönlünde ne varsa koydu evin kadını. Sofraya emekle yoğurduğu çiğköfteyi, dantel işler gibi dikkatle açtığı içliköfteyi, hepsini aynı yuvarlamak için didinip uğraştığı ekşili köfteyi koydu. Misafirine helva yapmak için törenle önce pirinci ıslatıp un haline gelene kadar havanda döverek öğüttü. Sonra helva yaptı ve sıcak sıcak peynirleri süner- ken sundu telaşla. Başından savma kültürü uğramaz bizim memle- ketlerin yemeklerine... Yemek ve emek iç içedir. Kim bilir ne savaş- lar, ne kavgalar gördü bu gökyüzü. Kimler ne duygularla kaşıkladı aynı tabaktan. Tarihten her sayfa çevrildiğinde dünya yüzünde, en değişmeyen şey mutfakta kaynayan bu tencereydi. O benim "anne- annemin tenceresi". Bu tencerede çocukluğumdan kalan anneanneli lezzetler, sürekli farklı şehirler gezmenin getirdiği mutfak mozaiği, biraz da eş, dost ve akraba tarifleri var. Kitabın ilham perisi Nafia Kutlu, benim canım anneannemdir. Bence anneanneli hatıraları olmalı her çocuğun... İçinde biraz köfte, biraz pilav, biraz pirpirim salatası olmalı. Bize ait, bizden olan ne varsa çok değerli. Sahip çıkmalı, yaşatmalı...
