Annelik Sanatı
Maria MontessoriAnnelik Sanatı Gönderileri
Annelik Sanatı kitaplarını, Annelik Sanatı sözleri ve alıntılarını, Annelik Sanatı yazarlarını, Annelik Sanatı yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Toplumun işlediği en büyük suç, çocukları için harcaması gereken parayı çocuğu ve kendi kendisini yok etmek için harcıyor olmasıdır. Toplum, sorumluluğundaki koğuşa ait olan parayı boşa harcayan bir gardiyan gibi davranmaktadır. Yetişkin dünyası sadece kendisi için bir şeyler inşa eder ve harcar, oysa sahip olduğu zenginliğin bir kısmının
Sayfa 230 - Kaknüs Eğitim KitaplığıKitabı okudu
İnsanlık tarihini açıklarken elimizde yetişkinin yaptıklarından başka veri yoktur ama aynı şeyi doğa için söyleyemeyiz. Aksine, doğada kurulan ve süregelen sınırsız muhteşem canlı çeşitliliğini ifşa eden yaşamın asıl anahtarı çocukluğun saklı bahçesindedir. Tüm canlılar mücadele edebilecek kadar güçlü olmadan önce zayıftır; öyle ki bu aşamada bazı organlar henüz var olmadığı için organların uyum sağlaması da söz konusu değildir. Hiçbir canlı, hayata bir yetişkin olarak başlamaz.
Bu nedenle, güçlü birey ile çevresi arasındaki etkileşimde belirgin olan formlardan, kaynaklardan ve dürtülerden farklı formlar, kaynaklar ve dürtülerle ilgili olarak hayatın saklı bir yanı vardır. Bu bölüm, yani çocukluğun saklı bahçesi, yaşamın gerçek anahtarını barındırır, zira yetişkinin yaşadıkları sadece hayatta kalma mücadelesindeki tehlikeleri açıklar.
Sayfa 212 - Kaknüs Eğitim KitaplığıKitabı okudu
Herhangi bir sorumluluk almak, kişinin kendi
eylemlerinde hâkimiyet kazandığına inandığını
ve kendine güvendiğini gösterir. "Yapamam," düşüncesinin doğurduğu cesaretsizlik gibisi yoktur. Felç olmuş bir çocuktan çok hızlı koşan bir çocukla yarışması istense, ilki hiç koşmak istemez; yetenekli bir dev ile küçük, deneyimsiz bir adam boks
Sayfa 180 - Kaknüs Eğitim KitaplığıKitabı okudu
Küçük bir uğraşıyla meşgulken, mesela bir kovaya çakıl taşı dolduruyorken annesinin arkadaşlarından biri gelir ve çocuğu, gelen misafire göstermek için küçük işinden eder. Yetişkinler çocuğun yaşamına devamlı müdahale ederler; onlar çocuğa hiç danışmadan, onu kale almadan, onun hareketlerinin hiçbir değerinin olmadığını gösterircesine yaşamını düzene sokan güçlü varlıklardır. Oysaki yetişkin, çocuğun gözü önünde hiç kimsenin, bir hizmetçinin bile, gereken nezaketi göstermeden ve rızasını almadan işini bölmez. Bu nedenle çocuk diğer herkesten farklı olduğunu, kendisini herkesten aşağıda bir yerde konumlandıran özel bir önemsizliği olduğunu hisseder. Daha önce söylediğimiz gibi önceden içsel olarak belirlenmiş bir planın sonucu olan bir dizi eylem, çocuğun gelişiminde en yüksek öneme sahiptir. Bir gün yetişkin, çocuğa kendi eylemlerinden sorumlu olması gerektiğini açıklayacaktır, ama böyle bir sorumluluğun temeli bir eylem ile diğer bir eylem arasındaki eksiksiz bir bağlantı örüntüsünde ve bu örüntünün önemine ilişkin yargıda yatar. Fakat çocuğun hissettiği tek şey eylemlerinin tümünün önemsiz olduğunun düşünüldüğüdür. Kendi çocuğunda sorumluluk duygusu uyandıramadığından ve çocuğunun kendi eylemlerinde hakimiyet kazanmasını sağlayamadığından yakınan yetişkinin bizzat kendisi, çocuğunun yaşamdaki ardışık eylemlerin devamlılığı algısını ve kendi haysiyet duygusunu adım adım yıkmıştır.
Sayfa 179 - Kaknüs Eğitim KitaplığıKitabı okudu
Fakat herkes bilir ki bir çocuğun inatçılığını hiçbir şey gideremez. Ne teşvik etmenin ne de cezalandırmanın bir faydası olmayacaktır. Bu, ateşi çok yükselmiş birine iyileşmesinin daha iyi olacağını söyleyerek ve eğer ateşini düşürmezse onu dövmekle tehdit ederek uzun uzun vaaz vermeye benzer. Gerçek şu ki yetişkin aslında çocuğuna müsaade ederek değil, onun gerçekten yaşamasına engel olarak onu şımartmıştır, böylelikle onun doğal gelişiminden sapmasına neden olmuştur.
Sayfa 177 - Kaknüs Eğitim KitaplığıKitabı okudu