29 yaşında, 17 Ocak 1841 yılında gece yarısı saat 4'te bitiriyor bu kitabı Charles Dickens.
Yazılış hikayesi şöyle;
Dickens çok çalışkan bir yazar. Bir kitabı bitmeden diğerini hemen yazmaya başlar. Tabi kitap dediğimiz haftalık bölümler halinde yazılan bir dergi yazısı. Bitişinde bunlar toplanıp kitap haline getiriliyor. Dickens ilk eseri
Acaba neden ruhça ayrılmaya bedence ayrılmaktan daha kolay dayanırız? İçimizden veda etmek geldiği halde bunu söyleyecek kudreti kendimizde neden bulamayız? Birbirlerine yürekten bağlanmış dostlar, uzun yolculuklardan, ya da yıllar yılı sürecek ayrılıklardan önce niye her zamanki gibi davranırlar, sanki bir gün sonra buluşmayı, kararlaştırmış gibi her zamanki havalarında dururlar da o dillerinin ucuna gelen bir tek kelimeyi söylemezler, tasarlanan bulusmanin asla gerçekleştirilemeyeceğini düşünmek bile istemezler? Ihtimallere dayanmak gerçeklere dayanmaktan daha mı zordur? Ölmek üzere olan dostlarımızdan kaçmayız. Sevgi, şefkat duygularyla dolu olarak ayrıldığımız dostlarımızla gerektiği gibi vedalaşmamış olmak çoğu kere hayatımızın geri kalan kısmını bize zehir eder.
Bu bir düşten başka bir şey değildi ama bunda da gerçeğin bütün o dehşeti vardı. Hayır, daha da kötüydü, çünkü gerçek gelip geçebilirdi, her şeyin bir sonu olurdu; düş ise her zaman insanın aklına gelirdi ve asla kaybolup gitmezdi.