İyilik bir ayrıcalıktır. Buna karşılık, onlara en az kabul edilecek şeyler, çirkin davranışlar ya da karamsar bir bakış, çirkinleştiren bir gözdür, ya da şeylerin toptan görünümleri karşısında bir kızgınlık...
Daha iyi öğrendik. Her bakımdan daha mütevazı hale geldik. Artık insanın kökeninin izini “ruh”ta veya “tanrısallık”ta sürmüyoruz, onu hayvanlar arasına geri yerleştirdik… Ve bunu yaparken de fazla ileri gidiyoruz: insan, göreceli olarak konuşmak gerekirse, tüm hayvanların en bozulmuşudur, en sağlıksızı, en tehlikeli biçimde içgüdülerinden ayrılmış olanıdır. Fakat tüm bunlar yüzünden, en enteresanıdır da.
Tanrının krallığı kişinin bekleyeceği bir şey değildir; onun dünü de yoktur öbür günü de “bin yılda”gelecek de değildir. O bir yürek yaşantısıdır; her yerde vardır, hiç bir yerde yoktur.