Bir çocuk doğurur, anahtarlıktakine benzer mavi pembe bir evcikte, herkes nasıl yaşıyorsa öyle yaşayıp giderlerdi. Birçok kişi böyle mutlu olduğunu sanıp belki gerçekten mutlu olarak hayatını sürdürmüyor muydu sanki?
Her şeyin yarım,eksik ve kusurlu göründüğü manzara teskin ediyor onu. Şehrin tamamlanmamışlığında bir vaat olduğunu duyumsuyor. Hüzünlü, yıpranmış ama hala parlayan bir vaat. Herkes kendine bir yer bulabilir burada. Kimse geç kalmış değil...