Sonra, acı çekmenin gerçekte ne olduğunu öğrendi ve hayat mırıltı halindeki son sözleri haklı çıkardı. Çekilen azapların, acıların genellikle ödülü yoktu ya da ödül vardı da böğürtlen gibi hemen tadı çıkarılacak bir şey değildi. Acı insana özgüydü, insan olmanın bedeliydi, hatta insan olmanın ödülüydü ve teselli aranmaksızın, başkaca ödül beklemeksizin yaşanmak zorundaydı.