Turgenyev'in okuduğum 4. kitabı olan ve 1859 yılında yayımlanan romanı, konusunu 19. yüzyıl Rus tarihinin dönüm noktalarından birinde yaşanan gerçek olaylardan alarak, Turgenyev’in başyapıtı Babalar ve Oğullar’ı yazmaya giden süreçteki en önemli eserlerinden biri olmuştur.
Kırım Savaşı'nın öncesinde yaşanan olayların arka fonda yer aldığı romanda, romanın temel figürünü oluşturan ve Stahova ailesinin tek çocukları olan Yelena adındaki genç kızın Rusya'ya okumaya gelen İnsarov adındaki genç Bulgar devrimciyle olan ilişkisini, aşkının peşinden gitmek için toplumsal konumunu ve ayrıcalıklı hayatını terk edişini anlatan, aynı zamanda da kaybolmakta olan bir soylu sınıfı resmeden lirik bir hikâyedir.
Eserde yaratılan karakterlerden; Yelena'nın uzaktan kuzeni olan ve Stahova ailesiyle birlikte yaşayan, sanatçı bir ruha sahip ve aynı zamanda heykeller yapan Şubin, Stahovalar'ın komşusu, Yelena ile Şubin'in arkadaşı olan ve akademik kariyer yapma çalışmalarını sürdüren Bersenev, Bersenev'in yaz tatili için kır evine davet ettiği, Bulgar devrimci ve vatanseveri olan gözükara İnsarov ile bu üç karakterin de kendisine aşık olduğu Yelena'nın karakter tahlilleri romanda oldukça iyi işlenmiştir. Hatta Yelena karakterini, Asilzade Yuvası romanındaki Liza karakterinden daha çok benimsediğimi ve sevdiğimi söyleyebilirim.
Kitabı; betimlemeleriyle, tarihi olgularıyla, milliyetçilik ve devrim kavramlarıyla, Yelena'nın iç hesaplaşmalarıyla, sürükleyici akışıyla ve samimi bir dille yazılmış olması sebebiyle büyük bir keyifle okuduğumu belirtmeliyim. Kitapla kalın...
