Hasrete katlanmaktı sabır bazen, bazen de vuslata sarılıp dayanmaktı.
Beklemeye de alışıyor insan. Toprağın suyu beklediği gibi, yağmurun bulutu, gecenin güneşi beklediği gibi… Biraz sabırla, biraz hasretle… Toprağın suya kanınca çoraklığı unuttuğu gibi, acıların da bağladığı kabuk yerini taze hücrelere bırakır belki.
İnsan neye karşı hassassa, imtihanı da o taraftan gelirdi.