İmam Âlûsî, 19. yüzyılda Osmanlı topraklarında yaşamış bir İslâm âlimidir. Bu eserini, Ashab-ı Kiram'a tan eden Şiî fırkalarına bir reddiye kıvamında yazmıştır.
Eserde verilen bilgilerin yanında İmam Âlûsî'nin edebî kişiliğini ortaya çıkaran bazı benzetmeler vardı. Mesela Şiîlerin sığındığı rivayetler hakkındaki "örümcek yuvasından daha zayıf olan bir şüphe" (s. 122) benzetmesi ve "Âmânın değneğe tutunduğu gibi Şiîler de takiyyeye tutunurlar" (s. 52) şeklinde mecazî bir reddiye sunması gayet hoşuma gitti.
Tercümesi; kelime anlamları açısından gayet yeterliydi. Bazı yerlerde dipnotların da koyulması bence doğru bir tercih olmuş. Ancak noktalama işaretlerinin daha dikkatli kullanılmalıymış sanki. Tabii bu, eserin ilmî mahiyetine gölge düşürmüyor...
