Dünyada yaşananlar belki de bilmediğimiz şeylerden ders çıkarma sanatıdır”
- Niyazi Koluş
Mezopotamya ‘nın bir köyünde size sesleniyorum. Adım Mehmet Aşkitan, 18 yaşındayım. Babam Sadi 45, Annem Gülistan 36 yaşındadır. Babamı görmeyeli 5 yıl oldu. Belki de öldü söylemiyorlar. Annemin söylediğine göre İran’da bir cezaevinde yatıyor. İki ülke arasında halı kaçakçılığı yaptığı için yakalanıyor…
Babamı çok özledim… Küçükken köydeki çocuklardan farklı olduğum için çocuklarla anlaşamaz, kavga ederdim. Dedemin yanına gider onları şikâyet ederdim. Dedem her defasında olgunlukla karşılar Sadi Şirazi’nin ünlü sözünü hatırlatır.” İnsanlarla olan münasebetliğin ateşle olduğu gibi olsun, çok yaklaşma yanarsın, çok uzaklaşma donarsın.” Derdi… Hikâyemiz tamda burada başlıyor. Bu kitap bir yol hikâyesidir. Yola çıkan aşkı bulur, aşkı bulan kendini bulur.
