Halid Ziya Uşaklıgil’in, televizyon uyarlamalarının da marifetiyle en çok ilgiyi toplamış eseri Aşk-ı Memnu’dur hiç şüphesiz. Karamsarlık, umut ve vicdan azabının kol kola gezdiği satırlarda yazar, yasak bir aşk hikayesiyle “Sanat, sanat içindir.” anlayışını okuyucuya aktarır. Romanı çağdaşlarından ayıran yönü, olaylarla birlikte ilişkilere de geniş yer vermesidir. Uşaklıgil’in olgunluk dönemine ait Aşk-ı Memnu’su için zıtlıkların birleşimi demek yanlış olmaz. Sevgi, nefret, haset, erdem ve hırs arasında sarkaçta sallanan Bihter, git gide yalnızlaşan Nihal’le gün ve gece gibi zıttır. Olgun ve müşfik Adnan Bey, züppe yeğeni Behlül’ün tam tersi bir karaktere sahiptir mesela. Fakat bunlara rağmen bir insana “kötü” demeden önce yaşadıklarına bakmayı salık veriyor roman. Zaten kahramanların kişisel tarihine baktığımızda bu imkansız hâle geliyor.
