Aşk Kapıyı Kırınca
Dilara PeksaygılıAşk Kapıyı Kırınca Gönderileri
Aşk Kapıyı Kırınca kitaplarını, Aşk Kapıyı Kırınca sözleri ve alıntılarını, Aşk Kapıyı Kırınca yazarlarını, Aşk Kapıyı Kırınca yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Bence aşk illet bir şey İstiridye. Sadece kalbi ele geçirmiyor çünkü. Bütün vücudunu, her hücreni istila ediyor. Ne yapsan atamıyorsun onu içinden, hiçbir ilaç fayda etmiyor. Gün geçtikçe kendi kendini mahvediyorsun. Hikaye bittiğinde ise geriye sadece berbat bir boşluk kalıyor. Ruh yorgun, beden yorgun. İyi hatırlayacağın hiçbir şey olmuyor
Sayfa 209 - Kayıp İnciKitabı okudu
Bence bir insanı tanımlayan esas şeyler dış görünüşü veya kimliği değil, düşünceleri ve kelimeleridir.
Sayfa 45 - Yeşil İstiridyeKitabı okudu
Merhabalar
Sevgili 
MELİKE aracılığı ile Bu tatlı kitabı okudum. Yazarın kalemi ile tanıştığım için çok mutluyum. Sizlerde bu romantik ve eğlenceli kurguya şans verin isterim
#kitabınkonusu
Arya, yaşadığı hayatın getirisi ile İzmir’de öğrencilerin yeteneklerine göre gruplara ayrıldığı yatılı bir lisede okumaya başlamıştır. Burada
Selam millet
Tam bir gençlik kitabıyla geldim
@kahve_kitap_aski ve MELİKE ile birlikte okuduk
Lise çağındaki kurguları okumayı sever misiniz?
Ben okurken o yıllarımı özlüyorum
Kitabın Konusuna Gelecek Olursak
•Arya, annesinin vefatı üzerine bir de babasının onu terk etmesiyle yüzleşir
•Halası ve dedisi tarafından büyütülse de en
Öyle bir dünyada yaşıyoruz ki imkansız diye bir şey yok... Bugün sana çok uzak görünen nokta yarın sadece bir adım mesafende olabiliyor. Dengeler sürekli değişiyor.
İnsanlar illa ki dışarıdan görüldükleri gibi midir sence? Farklı olamazlar mı?
Bence kimse göründüğü gibi olmak zorunda değil. Ön yargı bu.
Gücünün yetmediği noktaları kontrol etmeye çalışıp başaramadığında bir süre sonra kendini kötü ve yetersiz hissediyorsun.
Geçmişimde ailemden, daha doğrusu babamdan gelen korkularım sebebiyle kolay kolay güvenemiyorum insanlara. İçimi açamıyor, hayatıma kabul edemiyordum.
Bu, yaşamımı tabii ki etkiliyordu ama göreceli olarak alışmış; kabullenmiştim durumu. Çabalamıyordum, güven duvarımı aşabilmiş birkaç kişi yetiyordu bana. Fazlasını aramıyordum.
Hayat gerçekten çok garip bir oyundu. Ne zaman güldüreceği, ne zaman ağlatacağı asla belli olmuyordu. Kimi zaman sevindirirken kimi zaman yerin dibine sokabiliyordu.
Şu an bize denk gelen ise sanırım suratımıza hareket çektiği kısımdı, ya da bana öyle geliyordu.