İnsan aşkla anlamlıdır!
Dünyanın ilahi bir anlamda boşlukta döndüğü gibi... Yokluğun, çaresizliğin, ümitsizliğin dili aşkla çözülebilir. Anlamın dili de... Her fısıltı bir akarsuya dönüşerek tüm evreni kaplar. Tüm evreni kendi sıcaklığıyla sarar. Ah, bu sırrı kavramayan ve bir türlü sabredemeyen sevgisiz ve aşksız insan!.. Aşk vardır...
Mezarlıklar nedense hep şehirlerin dışına en uzaklara kurulur. Şehirler inatçı ve şımarık bir çocuk gibi mezarlıklara doğru büyür. Bir gün bakmışsın yine o mezarlıklar hiç umulmadık bir anda şehrin içinde kalıvermiş. Bakmışsın bir sabah bir mezar taşıyla komşusun! Ama yine de mezarlıklarla şehirler arasında, caddeler, sokaklar ve evler vardır. Yani yaşamak... Bu yüzden hiç kendini tekrar etmez ölüm ve yaşam! Çünkü aşk her şeyi her gün kendi rengine boyar!
(Tanıtım Yazısından)
