"Aşk geldi. Damarımda, derimde kan kesildi; beni kendimden aldı, sevgiliyle doldurdu. Bedenimin bütün cüzlerini sevgili kapladı. Benden kalan yalnız bir ad, ondan ötesi hep o..."
Adəm Suadın yazdığı, Şəms-i Təbrizinin sözləri ilə bəzədiyi, Mövlanənin eşq etiraflarıyla dolu olan bir kitabla gəldim; "Aşkın kırk yolu". Düzü, bu kitab çox fərqli, qeyri-adi təəssürat bağışladı mənim üçün. Kitab beynimin çox dolu, ruhumun da olduqca qarışıq və yorğun vaxtına düşdü. Dolu bir beyin və yorğun ruhla oxuduğum bu kitabı daha çox gündəlik kimi istifadə etdim desəm, yeridir. Səhifəni yana çevirərək videoda görə bilərsiniz. Həyatımın müqəddəratını, sadəcə, bu kitab həll edəcəkmiş kimi yazdıqca yazdım. Kitabda bəhs edilən mövzu eşqdir. Ancaq necə bir eşq? Kimə duyulan? Kimdən duyulan? Oxuyanda görəcəksiz. Sadəcə, insanın mənəviyyatını, ruhunu təmizləyərək və yolunda əmin addımlarla böyük bir iradə ilə gedərək eşq zirvəsinə ucaldığını göstərən bir kitabdır. Eşqin bütün hislərdən müqəddəs sayıldığı kitabın hər sətrində bizə aşılanmaq istənilir. Kitabda yazıçının dəsti xəttinin yanında Şəms-i Təbrizidən eşq aləminə yollananlar üçün məsləhətlər, Mövlanədən də səhifə sonluqlarında eşq məktubları var.
Mən, hər nə qədər kitabı gündəlik kimi istifadə etsəm də, kitabın, sadəcə, orta hissəsini bəyəndim. Kitabın başlığı çox sadə gəldi. Sonlara doğru da kitab özünü təkrarlamağa başladı. Məsələn, dörd səhifə öncə yazılanlar yenə fərqli başlıqlar altında qabağıma çıxdı.
