Güneş ve Ay... ! Birimiz doğar Birimiz batardı doğudan, Ama yörüngelerimiz Şaşmadı hiçbir zaman... Uzaktan da olsa Dönerdik işte Aynı Dünya'nın etrafında Birimiz Dünya'nın uydusu Diğerimizin Uydusuydu Dünya. Aşk Ay/dı Sen Güneş... Erkut Durmuş Erkut Durmuş imzalı ilk şiiri okuduğumda; "sevimli bir başkaldırıyla, felsefi söylemler şiirde ancak bu kadar kaynaştırılabilir" diye düşündüğümü çok net hatırlıyorum. Bu düşünceyi takiben; "Acaba bu yürek; dizelerine yansıyan felsefenin bilincinde mi? yoksa sadece müzmin bir önsezi ve yakıştırmanın mucidi mi?" sorusunun aklıma takıldığını da itiraf etmeliyim. Ulaşabildiğim şiirlerini defalarca okuduğumda ise; sevgili Erkut'un güncel ve sıradan yaşanmışlıklara "görmekle bakmak arası farkı ispatlarcasına" büyük bir merak ve özenle yaklaştığını fark ettim. Giderek; yakası açılmadan halı altına süpürülen duyguları yakalamaktaki ustalığı kadar, onları gün ışığına çıkarışındaki kıvraklığı ve gün ışığına çıkarılanları sarıp sarmalayışındaki sahiplenişi sevmeye başladım. .... Bu keyfi yaşamış biri olarak, onun dizelerinin"yüreğin, emeğin ve kalemin gücüyle" şiir evreninde kalıcı olmayı hak ettiğini biliyorum. Ayrıca, Erkut Durmuş şiir dili ve tarzının çok rahat seslendirilebilir olması da etkileşim ve özümseme bağlamında büyük katkı sağlayacaktır. İtaatkar ama asi, mütevazi ama dik duruşlu, cesur ama edepli bulduğum, bize bizi anlatır gibi, ama; kesinlikle özgün olan bu zeki şiirlerin ve onların erdem sahibi iyesinin "şiirde umut vaadetme" noktasını aşmışlığına inanıyor ve şiir sanatı adına seviniyorum.. Mine Özdemirtaş

Author: