Çöl fırtınasına yakalanınca gözler sımsıkı kapatılır. Aşk ta bir fırtınadır hattı zatında. Estiğinde o deli rüzgar, sımsıkı kapatılır gözler ve görülmez doğrular ve yanlışlar.
Dünyanın tüm renklerini al avucunun içinde dursun. Gökyüzünün tüm yıldızlarını da başucuna koy. Güneş, pencerenden yükselsin dünyaya. En güzel kokan çiçekler balkonunda arz-ı endam etsin. Peki, bunlar tutar mı sevgilinin kokusunun, bakışlarının, nefesinin, dokunuşlarının yerini?
Bir gün o fırtına tersten kopar da neye uğradığını, nereye sığınacağını, nasıl kaçacağını şaşırırsın. Çölün ortasında kalakalırsın. Yaşadığın mihnet bir yandan, yanan canın bir yandan...
Acaba, gerçekten böyle bir şey midir aşk? Aşka dair tüm bildiklerimiz, duyduklarımız, okuduklarımız yalan ya da yanlışsa. Gel, bir de aşka bu açıdan bakalım.
