Kadının Adı Yok. Duygu Asena’dan okuduğum ilk kitap. Ne zaman okuduğumu hatırlamıyorum. Beğenmediğimi, abartılı ve uçlarda bulduğumu hatırlıyorum sadece. Aslında Aşk Yok ise elimde fiziken bulunsa da benim Storytel’den sesli olarak dinlediğim bir kitap. Dinlediğim için mi bilmiyorum ama ilk kitaba göre epey farklı duygular hissettim bittiğinde. Kendi iç sesimi duydum çoğu yerde bir kadın olarak. Evli bir kadın olarak. Çocuklu bir kadın olarak. Türkiye’de yaşayan bir kadın olarak. Kimi yerlerde sloganvari cümleler değse de kulağıma, genel olarak derdini anlatabilmiş, bir sonraki bölümü merak ettiğim, nereye varacak bu işin sonu dediğim bir kitaptı.
Yine de itiraf edeyim, evli olmasaydım, bir çocuğum olmasaydı belki bu kadar beğenmezdim. Anlamazdım çünkü. Yok ya, öyle değildir, abartmış sanki, derdim. Ama bahsedilen olayların içinden geçmiş her kadının ortak yaşantıları ve hisleridir anlatılanlar.
