Hani böyle sabah uyanırsınız, aynı güne, aynı hayata uyanmışsınızdır. 'Bu hayat benim hayatım mı?' diye sorgulayıp boş duvara bakarsınız. Kafanızda aynı olaylara vereceğiniz farklı tepkileri kurar kurar, öldürmek istediklerinizi keser, doğrar, söyleyemediklerinizi bambaşka versiyonlarda çat çat tokat gibi vurursunuz ya birilerinin yüzüne. Sonra akşam olur, kapı çalar, eşiniz, çocuğunuz ya da komşunuz gelir; hiçbir şey olmamış, az önce kimseyi kafanızda öldürüp yargılamamışsınız gibi tüm sakinlik ve yüzünüzde kocaman gülümsemenizle kapıyı açıp, dünyanın hayatından en mutlu insanıymış gibi davranırsınız ya... Hah işte tam olarak böyle öyküler...
Hiçbir şey yolunda değil ama aslında her şey yolunda...
Öykü okumayı seven arkadaşlarıma şiddetle tavsiye ediyorum.
..
