Hz. Zeyneb (s.a) Ehl-i Beyt'i esir olarak Şam'a götürüldükleri o zor yolculuk sırasında yaşadığı bütün elem ve sıkıntılara rağmen; o, bir defa bile sünnet namazlarını dahi terk etmedi.
Kendilerine bu zulmü reva görenlerin karşısına dikilip korkusuzca şöyle haykırdı:
“ ... Ey düzenbazlar! Hilekarlar! Sözünden dönen dönekler, vefasızlar, sahtekarlar! Ağlıyorsunuz ha! Gözyaşlarınız hiç dinmesin! Umarım iniltiniz hiç kesilmesin! Dokuduğu ipi tekrar söküp dağıtan kadın gibisiniz! Aranızdaki fesatlara kulp olarak yeminlerinizi bahane ediyorsunuz... Sizler laf ebeliği yapmaktan, kendini beğenmişlikten, düşmanlık, kindarlık ve yalandan, uşakça yalakalık ve yağcılıktan, düşmana kuyruk sallayıp ona ispiyonculuk yapmaktan başka neye yararsınız?!
