Kılıç ve kalem... Atatürk ikisini de büyük ustalıkla kullandı. O, dünyada sayısı pek az olan bir savaş ustasıydı, ama "militarist" değildi. Zaferden sonra "Yurtta barış, dünyada barış" ilkesinin içtenlikli bir savunucusu oldu ve kılıcını kınına koydu. Ama yaşamı süresince kalemi elinden bırakmadı. O kalemle Rüştiye okulundan başlayarak gazetelerin ve dergilerin düzenlediği yarışmalara katıldı, "Mustafa Kemal" imzası sık sık yayın araçlarında görüldü. Subaylık döneminde de yapıtlar verdi, çeviriler yaptı. Bir yandan da Osmanlı bozuk düzenin eleştiren raporlar yazdı. Savaş alanlarında kurşun ve şarapnel yağmuru altında bile kalemi elinden bırakmadı. Kurtuluş Savaşı döneminde de emperyalizme karşı savaşımını kılıç ve kalemle birlikte yürüttü. Kalemini ve kılıcını aynı ustalıkla kullanan bir başka lider örneğine rastlamak olası değil. Atatürk'ün mektuplarını "tam özel", "yarı özel" "resmi ve özel karışım" diye de sınıflandırabiliriz. Atatürk'ün biyografisi ile ilgili birçok materyali de içermektedir. Şurasını da belirtelim ki mektuplar birer materyal olarak kullanılmış, öyküleri de eklenerek yakın tarihimizin kimi olaylarını aydınlığa kavuşturan telif bir yapıt niteliği kazanmıştır. Yakın geçmişin kimi olayları belge ve bilgi yetersizliği nedeniyle tarihimize yanlış olarak yansımıştır. Kimi olaylar da aynı nedenle birtakım gerçek dışı varsayımlar üzerine kurulmuştur. Bunlar arasında kasıtlı olarak saptırılan olaylar da vardır. Sonuç şudur ki, "Öyküleriyle Atatürk'ün Özel Mektupları" yakın tarihimizin bilinmeyen, ya da pek az bilinen kimi olaylarını açıklığa kavuşturmuş olması bakımından da her zaman başvurulması gereken kaynak bir yapıt niteliğindedir.
