Ayak sesleri uzaklaşıncaya kadar endişeyle bekledi. İmparatorluk muhafızları görevdeydiler ---Hıristiyanlara ya da bulabildikleri devrimcilere aniden saldırmaya hazırdılar. Papyas, kılıcıyla hazırdı, ama Polikarp'ın aklında başka bir eylem biçimi vardı. Bunlar, yeraltı mezarlarının Hıristiyanların karanlık, gözden uzak sığınakları haline geldiği ve amfitiyatrolardan gelen gürültünün imanlının ölümünün sesi olduğu günlerdi. Polikarp, kilise önderlerinden biriydi. Hayatını Mesih'e ve O'nun Krallığı'na vermek için çağrılmıştı... Bunu onur kabul ediyordu. Ateşten Tacı kazanmak için Mesih uğruna acı çekmeye istekli olmalıydı. Ama cesareti yetecek miydi? Mücadelede teslim olacak mıydı? Polikarp'la dostları, Romalı düşmanla ve kendi kaderleriyle karşılaştıklarında, yine de gelecek kuşaklara gerçeğin mirasını bıraktılar. Polikarp'ın boynundaki altın zincir, geçmişle bağlantı kuran bir halkaydı. Hem de birden çok şekilde... bu zincirle gerçek, gelecek kuşaklara, sizin gibi insanlara aktarılacaktı.
