Proton-proton zincirinin ilk aşaması olan döteryumun oluşması için Güneşin içinde öylesine uçuşan bir çift protonun bir araya gelmesinin 10 milyar yıl sürmesi gerçeği, Güneşin yaşam süresini de belirler. Güneş, hidrojen yakıtını o kadar büyük bir cimrilikle kullanır ki tükenmesi için 10 milyar yıl geçmesi gerekecektir. Güneşin zaten 5 milyar yıldır yandığını düşünecek olursak, yaklaşık 5 milyar yıl daha zamanı vardır.
... neden - sonuç zincirinin evrenin doğumuna kadar gidebileceğini düşünebilirsiniz. Ancak günümüz evreninde başlangıca nazaran çok daha fazla bilgi olduğu gerçeği bize bunun doğru olmadığını söyler. Eğer bu neden - sonuç zincirini geçmişe dönük olarak gidebileceğimiz noktaya kadar izlersek en nihayetinde karşımıza hiçbir ön neden olmaksızın ortaya çıkan bir sonuç çıkacaktır. Hiçbir neden olmaksızın gerçekleşmiş bir şey: Tamamen rastlantısal bir olay
Doğa, ikiden fazla sayıda elektronun belirli bir kuantum sayısı üçlüsü ile tanımlanan bir elektron dalgasına sahip olmasına izin vermez ve bu özellik, çevremizdeki dünyanın sınırsız çeşitliliğinin mutlak anahtarı olarak ortaya çıkar
Amerikalı fizikçi Richard Feynman'ın dediği gibi: 'Astronominin en çarpıcı keşfi, yıldızların da Yeryüzü ile türdeş atomlardan meydana geldiğini ortaya çıkarması olmuştur.'
Pauli dışarlama ilkesinin iki şeyin kaçınılmaz sonucu olduğu görülmektedir: elektronların ayırt edilemezliği ve spin-1/2'ye sahip oldukları gerçeği. Doğanın farklılık üreten motoru budur.
Evrendeki her şeyin işlerliğini sağlayan kilit sıcaklık derecesi farkı, sıcak olan yıldızlarla soğuk olan boş alanların arasındaki farktır. Yeryüzündeki tüm süreçler enerjilerini eninde sonunda güneş ışığından alırlar. Güneşin yüzeyi ile çevresini saran alanın sıcaklık dereceleri arasında yaklaşık 6 bin derece fark olduğu için güneş ışıkları uzaya yayılır. Güneş ışığı okyanus ve atmosfer arasındaki dolaşımı yönlendirir. Bitkilerdeki fotosentezi gerçekleştirir. Eski çağlarda güneşi içine çeken mikroorganizmalar ve ağaçlar milyonlarca yıl boyunca yerin altında sıkışıp kaldıktan sonra petrol ve karbon gibi fosil yakıtlarına dönüşürler.
Ancak yıldızlar uzaya ısı pompaladıkça kaçınılmaz olarak soğurlar ve uzay ısınır. En sonunda aralarındaki sıcaklık farkı yok olacaktır. Evren, yalnızca düzensizlik ile dolmakla kalmayıp, işe yaramaz bir düzensizlik ile baş başa kalacaktır. Aynı sıcaklık derecesinde düzensizlik. Isı ölümü konumunun korkunçluğu budur.