Vay be!.. Evet, kitabın son sayfasını çevirdiğimde içimden geçen ifade tam da buydu: Vay be! Birçok yorumda ifade edildiği gibi kitap oldukça alışıldık bir biçimde başlayıp gelişiyor. Bu bakımdan Daniel Palmer'in en iyi kitabı demeyeceğim (ki bence Palmer'in en iyisi Panzehir'dir, mutlaka okuyun). Böylesi tekdüze gelişen olaylar ne kadar çığırından çıkabilir diye merak içinde okuyordum ki, son 100 sayfayı soluksuz okudum diyebilirim. Birbiri ardından keşfedilen, ortaya çıkan gerçekler sizi oradan oraya savuruyor. Şaşkınlıktan ve gerilim hissinden nefes almayı unutabiliyorsunuz :)
Birçok gerilim romanında gördüğümüz karikatür karakterlerin aksine, Daniel Palmer'in karakterleri oldukça gerçektir. Bir ailesi, iş hayatı, kariyeri ve vicdanı olan karakterler... Yanlış kararlar verebilen, hatalar yapan, hayal kırıklığına uğrayan... Daniel Palmer karakterlerin iç dünyasını öyle güzel tarif ediyor ki, her kitabında onlarla tek yürek olup ben de sorunların çözülmesi için mücadele ediyorum gibi hissettiriyor. Bu açıdan ve daha birçok açıdan, Daniel Palmer'in günümüz gerilim romanı yazarları arasında açık ara önde olduğunu düşünüyorum.
Özetle, Daniel Palmer çok güzel. Okuyalım, okutalım! :)
