- Sen beni sevdin mi Ahmet?
- Seni çok sevdim Avesta. Hala da çok seviyorum. Biliyorum bana inanmıyorsun ama doğru söylüyorum. Sen beni anlayamazsın. Çünkü devletimiz, ideallerim için gerektiğinde canını ve sevdiklerini feda etme düşüncesi sana inandırıcı gelmiyor. Ben seni çok sevdim Avesta. Çok seviyorum.
- Üzüldüm kötü bir kader.
- üzülme kızım. Hayat bu. Ama yaşadıklarımız kader değil. Zalim iktidarların kötü politikası. Benim babamın da evi yakılıp sürgüne gönderilmişti. Dedemin de. Bu kader olamaz kızım! Bu zulüm! .
- Haklısın. dedi Avesta
Sayfa 160 - FAM YAYINLARI. PİR HASAN - AVESTAKitabı okudu
"Hakkari'de memleketimizde çok büyük bir çatışma olmuş avesta " dedi Gül derin bir iç çekerek. " Çatışmada on yedi gerilla on üç de askerin öldüğünü söylediler. Ölen on yedi gerillanın cesetlerini tek sıra halinde yan yana dizmişlerdi. Cesetler param parça tanınmayacak haldeydiler!"
-Sen şimdi benim için mi böyle içten ağlıyorsun?
-Evet kızım. Sen ağladığın için ağlıyorum.
-Ama sen beni tanımıyorsun ki amca?
-Senin acılarına ortak olmam için seni tanımam gerekmiyor kızım. Ben yaşayan her canlının acılarına ortak olurum.
Artık şuna inanıyorum ki bir ülkede bir insanın iyi olması, barışçıl bir ahlaka sahip olması yeterli değil, iyi yönetilmeyen bir ülkede en iyi insanlar bile kötüleşebilir hatta bir canavara dönüşebilir.