Bu kitap sayesinde Sunay Akın'la gökyüzüne bir yolculuk daha yapıp geldim.
'Daha' diyorum çünkü 2019 yılında Stuttgart seferinde denk geldik. Uçuşun son safhalarına doğru arka galleyde bir fotoğrafımız da oldu. O zamanlar yalnızca bir kitabını okumuştum.
Kendisinin yaşanmışlıkları böylesi güzel hikayeleştirip, okuyucularına sunmasını çok seviyorum.
Hikayeleri okuyucusunu içine çekerek misafir ediyor, kendinden bir parça bulunca da insanın ayrılası gelmiyor.
Bu kitaptaki en sevdiğim hikayeler şunlar oldu: Van Gogh ve Ay Yıldız, Cervantes İstanbul'da, Atatürk Neden Hiç Uçağa Binmedi?, Ay Işığı Altında Afrika, Aşiyan'a Çakılan Uçak...
Mezar taşındaki uçağın bir kanadında doğduğu, bir diğerindeyse hayatını kaybettiği tarih yazılı olan, değerli meslektaşım Rona Altınay'ın hikayesinde beni çok etkileyen cümle:
"Kanatların oyun oynamak isteyen çocukların kırdığı, uçak şeklindeki bir mezar taşı..."
Keyifli okumalar dilerim.
