Kitap Londra'da düzenli bir hayatı, işi, ailesi olan kırk yaşında hâli vakti yerinde bir adamın ressam olmak için her şeyini bırakıp Paris'e gitmesini anlatıyor. Yazar kitabın ismini şu şekilde açıklıyor: "Altı peni bulacağım diye yere bakarak dolaşırsan, Ay'ı kaçırırsın." Mükemmel bir fikir! Ama isminin anlamı böylesine müthiş, etkileyici bir fikirken gelin görün ki kitapta bu fikir böylesine güzel işlenemiyor. Ana karakterimiz ressam Charles Strickland'in küstah, aşırı kaba tavırları ve az konuşması yüzünden böyle ince bir fikre sahip olduğunu hiç düşünmüyorum. Sadece para ve konfor umrunda olmayan dümdüz bir insan, dümdüz bir ressam gibi.
Kitap bu konuda benden eksi not alsada olayların geçtiği yerler çok güzel tasvir edildiği için aklımda çok güzel sahneler oluştu. Sanki gerçekten güzel bir resim sergisini ziyaret etmişim gibi. Eğer resim yapmakta yetenekli biri olsaydım bu sahneleri çizmeyi çok isterdim.
Mesela karanlık bir kafede karşılıklı satranç oynayan iki adam çizebilirdim. Biri kızıl sakallı, kambur, uzun boylu, parmakları pis bir ressam. Dirseklerini masaya dayamış duruyor. Diğeri şık, temiz, bir bacağını diğerinin üzerine atmış, sırtını sandalyeye yaslamış zarif genç bir yazar.
Veya karanlık bir tavan arasında, pis sandalyede oturan bir adam, karşısında büyük bir tuvaldeki resmi ona gösteren bir ressam.
Veya veya bir ormanın içinde yerlilerle yaşayan kızıl bir adamın gökyüzüne doğru bakışını çizebilirdim.
Kitap edebi olarak insana çok bir şeyler katmasada okuması gerçekten zevkliydi. Güzel bir kaç sahne hayal etmek isteyen herkese tavsiyemdir.
