Meta üretimi başladıkta,işine…kendine…insana yabancılaşıyor.Özne değil, kapitalizmin nesnesi oluyor.Çalıştıkça parçalanıyor.
Görüş açısı … zihni daralıyor . Kişiliği sınırlanıyor.
İnsan diyoruz ama içeriği boşaltılmış bir biçim kalıyor geriye.Sonra bu insanda esenlik…mutluluk…erdem bekleniyor.
Peki ama n’apmalı…