....
“Yaklaş,” diye fısıldadı Çarkçıbaşı işaretparmağını güçsüzce oynatarak. Yaklaştım. “İyice yaklaş,” dedi. Kulağımı neredeyse ağzına yapıştırdım. “Büyük bir silgi al,” dedi güçsüz bir sesle. Ölmek üzereymiş de son sözlerini söylüyormuş gibiydi.
“Anlamadım,” dedim.
“Büyük bir silgi al ve bugüne kadar ne gördüysen, ne duyduysan hepsini sil.”
Biraz geri çekildim. Ne demek istediğini hâlâ anlamamıştım.
“Denizin öfkesi yarına kalmaz, yatışır. Şafakla birlikte bu koydan gidin. Her şeyi, ama her şeyi unut. İlk limanda gemiden in ve bir daha denize dönme.”
“Niye?”
“Ben bir zaman aynasıyım. Deniz hiçbirimizi sevmiyor.”
