İnsan yaşamındaki en çetin görev bir yandan ruhsal gerçekliğin dış gerçeklikten ayrımlaşması, diğer yandan ikisi arasındaki bağlantının kurulmasıdır…bu görevi başarabilmek için tümgüçlülüğümüzden vazgeçmemiz gerekir. Bu da acı çekmeden olanaksızdır. Kuşkusuz böyle bir süreç zaman alır. Belki de bu yüzden olgunlaşmanın belli bir huzuru ve kendini kabullenmeyi getirdiği (kimi zaman da getirmez) söylenir.