YERYÜZÜ
Bana bin öfkeden
Bir sevda sunan
Yüreğim suskun
Yeryüzü ozan,
Kalemiyle değil
Yüreğiyle yazar
Gör ki yüreksiz yazanlar da var
İçin için ağla
Ağla yeryüzü
Parıltılı alevler savruldu güne
Sana geldim
Dolandım ekseninde
Oysa acı dediğin ne ki
Çığlığın sancısında
İlkyazı örerken insan
Haykır biraz
Biraz da gül yeryüzü
NEŞTER VE GÜL
suyu ve ateşi denedim;
önce denedim örselendim,
mayalandım
şimdi sen varsın
Neşteri ve gülü denedim
büyük ıssızlığı,
yassı kalabalığı;
sesi ve çığlığı denedim
Şimdi sen varsın ...
***
Sonra bir kanardağ* buldum
Orada kaldım
Bir öpmek,
Bir sevmek,
Bir gitmek kaldım.
Bi kitap,
Biir rüzgar,
Bir ölmek kaldım.
Ki çığlık,
kanun hükmünde bir kararnamedir artık! sevdam,
patlayan çığlıkla kana dön yüzünü yüzümde unutsana!
Tartılsam ağırlığımca hüzün gelirdim artarken geceye siren sesleri
ben de o cinayetlere sınamıştım gövdemi kapımda kül ve yaftalı cinayet bekçileri sesim,
bu yüzden o eski ölümlerde kan lekeleri sesim, ağırlığımca zincirlerdeki!